Angst heeft vele namen
Ze fluisteren het op straat,
roepen het in zalen,
schrijven het in krantenkoppen
met letters die branden:
islamisering,
nareis-op-nareis,
omvolking.
Woorden als wolven,
opgejaagd in de nacht,
niet om te bijten,
maar om je te laten rennen
weg van elkaar.
Ze bouwen muren van wantrouwen,
met stenen van halve waarheden,
cement van herhaling
en verf van emotie.
Daarachter verdwijnen de echte problemen:
een lege portemonnee,
een lege koelkast,
een wachtlijst die maar langer wordt.
Want als jij bang bent voor de ander,
vraag je niet meer
waarom de huur omhoog gaat,
waarom de zorg wegvalt,
waarom je kind geen leraar heeft.
Maar angst is een slechte bouwmeester.
Ze maakt scheuren in straten,
breekt bruggen af,
laat de ramen van ons vertrouwen
in scherven vallen.
Er is een andere taal,
een die zachter klinkt
maar sterker draagt:
woorden die verbinden,
vragen die doorvragen,
feiten die licht werpen
op het stof van leugens.
En misschien,
als we die taal weer spreken,
zien we elkaar opnieuw –
niet als vijand,
maar als buur,
als bondgenoot,
als mens.
Want alleen samen
bouwen we een huis
waar angst geen kamer heeft,
en waarheid het raam open laat
naar de wereld buiten.
Reacties
Een reactie posten