De cirkel van ons allemaal

 De cirkel van ons allemaal

In de stad waar lichten nooit doven,
waar stemmen elkaar soms overschreeuwen,
loopt een kind met lege rugzak,
een oude man met volle zorgen,
een vrouw die stilte draagt als last.

Tussen torens van cijfers en regels
wordt soms vergeten wat telt:
dat waardigheid geen getal is,
dat vrijheid leeg blijft
als deuren gesloten blijven.

Maar ergens, in een gebaar,
in een blik die zegt: ik zie jou,
in een hand die reikt door muren heen,
wordt de cirkel opnieuw getekend.

Geen hek van staal,
geen grens van macht,
maar een ruimte van zorg,
waar ieder mens telt.

En wie binnenkomt, leert:
rechtvaardigheid is de eerste steen,
menselijkheid de warmte van het vuur,
gelijkheid de lucht die we samen ademen,
en broederschap het lied dat ons draagt.

Zo wordt de stad weer dorp,
de wereld weer thuis,
en vallen wij niet langer
buiten de cirkel van ons allemaal.





Reacties

Populaire posts van deze blog

Geen woorden voor dit verlies – maar ook geen ruimte voor haat

Een moreel kompas voor politiek, bestuur en samenleving

Hegel en de rechtvaardige samenleving: vrijheid, erkenning en de staat