Het verhaal van de cirkel

Er was eens een klein dorp aan een rivier. De huizen stonden er dicht bij elkaar, de kinderen speelden op straat, en de ouderen zaten ’s avonds bij het raam te kijken hoe de dag langzaam donker werd. Het dorp was eenvoudig, maar het kende één regel die iedereen begreep: niemand mocht buiten de cirkel vallen.

Die cirkel was geen steen, geen hek, geen wetboek. Het was een belofte. Een belofte dat ieder mens, hoe arm, ziek, oud of anders ook, altijd werd gezien als doel in zichzelf. De een werkte op het land, de ander in de werkplaats, weer een ander kon niet meer werken maar had verhalen en wijsheid te delen. Alles telde mee.

Op een dag kwam er verdeeldheid. Sommigen riepen dat de sterksten het dorp moesten leiden, dat wie niets bijdroeg ook niets verdiende. Anderen zeiden dat vrijheid betekende dat ieder zijn eigen weg ging, zonder zich om de ander te bekommeren. De cirkel begon te scheuren.

Toen herinnerde een oude vrouw hen aan wat haar grootmoeder altijd zei: “Waar feiten en waarden elkaar ontmoeten, groeit visie.” Ze vertelde hoe wijsheid uit vele bronnen – uit boeken, uit religies, uit wetenschap en uit de blik van de ander – telkens weer dezelfde richting aanwees: menselijkheid, rechtvaardigheid, vrijheid, gelijkheid, broederschap en de kracht van de wet die allen beschermt.

De dorpsbewoners luisterden. Ze zagen dat rechtvaardigheid niet betekent dat iedereen hetzelfde krijgt, maar dat niemand vergeten wordt. Ze begrepen dat vrijheid niet enkel is dat je zelf kan kiezen, maar dat die keuze pas echt vrij is als je niet vastzit in armoede of uitsluiting. Ze voelden dat broederschap niet iets groots en verhevens is, maar zichtbaar wordt in kleine daden: een maaltijd delen, een hand vasthouden, een stem laten horen voor wie zwijgt.

Langzaam herstelden ze de cirkel. Niet door muren te bouwen, maar door verbinding te zoeken. Ze ontdekten opnieuw dat samenleven geen vanzelfsprekendheid is, maar een keuze die elke dag gemaakt moet worden – met empathie, eerlijkheid en de bereidheid om de ander te zien.

En zo werd het dorp sterker. Niet omdat het rijker werd, of machtiger, maar omdat niemand meer buiten de cirkel viel.




Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Geen woorden voor dit verlies – maar ook geen ruimte voor haat

Afbeelding
 Allereerst willen wij onze diepste medeleven uitspreken aan de ouders, familie, vrienden en bekenden van Lisa. Een jong leven is op brute wijze beëindigd. Er zijn geen woorden die dit onrecht kunnen beschrijven. Het verdriet is niet te bevatten. Dat jonge vrouwen op straat niet veilig kunnen zijn, dat zij aangevallen, seksueel misbruikt en zelfs vermoord kunnen worden — dat is onaanvaardbaar. Iedere vrouw heeft het recht zich veilig te voelen, altijd en overal. Niet alle asielzoekers zijn criminelen De verdachte in deze zaak verbleef op een COA-locatie. Dat roept emoties op, maar we moeten oppassen voor de val van generalisatie. Eén dader mag nooit de maatstaf zijn voor een hele groep. Een voorbeeld: toen onlangs een Nederlandse vader zijn eigen kinderen om het leven bracht, concludeerden we terecht niet dat alle Nederlandse vaders kindermoordenaars zijn. Evenmin bestempelen we alle voetbalfans als criminelen omdat sommige hooligans zich misdragen. En toch gebeurt dit mechanism...
Meer lezen

Een moreel kompas voor politiek, bestuur en samenleving

Afbeelding
  1. Naar een rechtvaardige, empathische en duurzame samenleving   Stel je een jonge vrouw voor die door Den Haag fietst, langs de hofvijver en de gebouwen waar wetten en besluiten worden gemaakt. Het lijkt een alledaags beeld, maar in feite draagt het een diepere betekenis: vrijheid van beweging, veiligheid in de openbare ruimte, de vanzelfsprekendheid dat zij haar weg kan kiezen. Dit eenvoudige tafereel is tegelijk symbool voor wat ons land groot maakt – en voor wat er op het spel staat. Nederland is gebouwd op waarden die meer zijn dan politieke leuzen: menselijkheid, rechtvaardigheid, vrijheid, gelijkheid, broederschap en de rechtsstaat. Het zijn waarden die we niet mogen beschouwen als vanzelfsprekendheden, maar als opdrachten die telkens opnieuw moeten worden waargemaakt. Ze vormen het fundament van een samenleving waarin mensen niet tegenover elkaar staan, maar met elkaar. In dit essay legt Vital Moors uit hoe we samen een samenleving kunnen bouwen waarin verbin...
Meer lezen

Hegel en de rechtvaardige samenleving: vrijheid, erkenning en de staat

Afbeelding
Inleiding: de vraag naar rechtvaardigheid Sinds Plato en Aristoteles buigt de westerse filosofie zich over de vraag wat een rechtvaardige samenleving is. Voor Hegel, een van de invloedrijkste denkers van de 19e eeuw, was dit vraagstuk onlosmakelijk verbonden met vrijheid. Niet de abstracte vrijheid van het individu alleen, maar de vrijheid die zich realiseert in een gemeenschap van wetten, instituties en erkenning. Zijn Philosophy of Right (1821) is een poging om een filosofisch fundament te geven aan een samenleving waarin vrijheid en rechtvaardigheid samenvallen. Vrijheid voorbij individualisme Hegel zag vrijheid als het wezen van de mens, maar keerde zich tegen het simplistische idee dat vrijheid slechts betekent dat niemand zich met jou mag bemoeien (negatieve vrijheid). Werkelijke vrijheid is voor hem positieve vrijheid : de mogelijkheid om jezelf te ontplooien binnen een redelijke orde die je als de jouwe herkent. Dit sluit aan bij latere denkers als Isaiah Berlin, die het onder...
Meer lezen