Het verhaal van Samira en Noor

 

De regen slaat zacht tegen het raam als Samira haar dochter Noor helpt met haar jas. Buiten glanzen de straten, fietslichten weerspiegelen in de plassen. Noor is zeven jaar, energiek en vol verhalen. Vandaag wil ze vertellen hoe goed haar sommen gingen en hoe trots de juf was. Samira glimlacht, tilt Noor op de fiets en samen vertrekken ze richting huis.

Op het eerste gezicht is dit een doodgewoon tafereel: een moeder met haar kind, onderweg in een Hollandse regenbui. Maar voor Samira hangt er iets onzichtbaars mee op de bagagedrager. Woorden die ze leest in de krant. Debatten op tv, waarin mensen spreken over islamisering. Soms voelt ze de blikken van anderen, alsof ze er niet echt bij hoort.

Noor merkt er weinig van. Ze lacht, zwaait naar een vriendinnetje dat hen passeert en vraagt of ze vanavond pannenkoeken mogen bakken. Samira voelt warmte en hoop. Dit is haar thuis. Hier werkt ze, hier betaalt ze belasting, hier helpt ze als vrijwilliger op school. Haar dochter groeit op met Sinterklaas, Koningsdag én het Suikerfeest. Alles naast elkaar, gewoon in Nederland.

Toch kan Samira de vraag niet loslaten: zal Noor later dezelfde kansen krijgen als haar klasgenoten? Of zal zij steeds opnieuw moeten uitleggen dat ze hier thuishoort, omdat een hardnekkige mythe haar en miljoenen anderen tot buitenstaanders maakt?

De fiets rolt verder langs het stadhuis. De regen spoelt sporen weg, maar niet de zorgen.
Samira denkt: misschien kan ik mijn dochter beschermen door haar te leren trots te zijn, en hoopvol. Maar of dat genoeg is?

Het verhaal blijft open. Het antwoord ligt niet alleen in de handen van Samira en Noor – maar in de keuzes die wij samen maken als samenleving.




Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Geen woorden voor dit verlies – maar ook geen ruimte voor haat

Afbeelding
 Allereerst willen wij onze diepste medeleven uitspreken aan de ouders, familie, vrienden en bekenden van Lisa. Een jong leven is op brute wijze beëindigd. Er zijn geen woorden die dit onrecht kunnen beschrijven. Het verdriet is niet te bevatten. Dat jonge vrouwen op straat niet veilig kunnen zijn, dat zij aangevallen, seksueel misbruikt en zelfs vermoord kunnen worden — dat is onaanvaardbaar. Iedere vrouw heeft het recht zich veilig te voelen, altijd en overal. Niet alle asielzoekers zijn criminelen De verdachte in deze zaak verbleef op een COA-locatie. Dat roept emoties op, maar we moeten oppassen voor de val van generalisatie. Eén dader mag nooit de maatstaf zijn voor een hele groep. Een voorbeeld: toen onlangs een Nederlandse vader zijn eigen kinderen om het leven bracht, concludeerden we terecht niet dat alle Nederlandse vaders kindermoordenaars zijn. Evenmin bestempelen we alle voetbalfans als criminelen omdat sommige hooligans zich misdragen. En toch gebeurt dit mechanism...
Meer lezen

Een moreel kompas voor politiek, bestuur en samenleving

Afbeelding
  1. Naar een rechtvaardige, empathische en duurzame samenleving   Stel je een jonge vrouw voor die door Den Haag fietst, langs de hofvijver en de gebouwen waar wetten en besluiten worden gemaakt. Het lijkt een alledaags beeld, maar in feite draagt het een diepere betekenis: vrijheid van beweging, veiligheid in de openbare ruimte, de vanzelfsprekendheid dat zij haar weg kan kiezen. Dit eenvoudige tafereel is tegelijk symbool voor wat ons land groot maakt – en voor wat er op het spel staat. Nederland is gebouwd op waarden die meer zijn dan politieke leuzen: menselijkheid, rechtvaardigheid, vrijheid, gelijkheid, broederschap en de rechtsstaat. Het zijn waarden die we niet mogen beschouwen als vanzelfsprekendheden, maar als opdrachten die telkens opnieuw moeten worden waargemaakt. Ze vormen het fundament van een samenleving waarin mensen niet tegenover elkaar staan, maar met elkaar. In dit essay legt Vital Moors uit hoe we samen een samenleving kunnen bouwen waarin verbin...
Meer lezen

Hegel en de rechtvaardige samenleving: vrijheid, erkenning en de staat

Afbeelding
Inleiding: de vraag naar rechtvaardigheid Sinds Plato en Aristoteles buigt de westerse filosofie zich over de vraag wat een rechtvaardige samenleving is. Voor Hegel, een van de invloedrijkste denkers van de 19e eeuw, was dit vraagstuk onlosmakelijk verbonden met vrijheid. Niet de abstracte vrijheid van het individu alleen, maar de vrijheid die zich realiseert in een gemeenschap van wetten, instituties en erkenning. Zijn Philosophy of Right (1821) is een poging om een filosofisch fundament te geven aan een samenleving waarin vrijheid en rechtvaardigheid samenvallen. Vrijheid voorbij individualisme Hegel zag vrijheid als het wezen van de mens, maar keerde zich tegen het simplistische idee dat vrijheid slechts betekent dat niemand zich met jou mag bemoeien (negatieve vrijheid). Werkelijke vrijheid is voor hem positieve vrijheid : de mogelijkheid om jezelf te ontplooien binnen een redelijke orde die je als de jouwe herkent. Dit sluit aan bij latere denkers als Isaiah Berlin, die het onder...
Meer lezen