Ziekte, bezinning en de vraag naar menselijkheid

 

Soms legt een eenvoudig griepje het leven stil. Je ligt op de bank, volgt het nieuws minder intensief, en ineens wordt alles betrekkelijk. De hectiek van de dag schuift naar de achtergrond. Er blijft tijd over om te rusten, maar ook om te denken en te dromen.

En dan komen de vragen. Waarom kunnen mensen elkaar niet gewoon een gelukkig leven gunnen? Waarom moet er oorlog zijn om een stuk land, zoals in Oekraïne? Hoe kan het dat een volk dat zelf geleden heeft onder genocide tachtig jaar geleden, vandaag opnieuw een ander volk, de Palestijnen, onderdrukt en bombardeert? Waarom worden woningen, flats, kerken en moskeeën met de grond gelijkgemaakt? Waarom kijkt de wereld toe, alsof het allemaal niet te stoppen is?

Dezelfde vragen klinken dichter bij huis. Waarom maken mensen het elkaar zo moeilijk door uitsluiting en discriminatie? Waarom zien we elkaar vaker als bedreiging dan als bondgenoot? Het nut ervan is onbegrijpelijk, want diep van binnen weten we dat samenleven in vrede en waardigheid niet alleen mogelijk is, maar ook ons grootste verlangen.

Misschien ligt het antwoord in iets eenvoudigs: keuzes. De keuze om te luisteren in plaats van te veroordelen. Om empathie boven angst te stellen. Om verantwoordelijkheid te nemen, ook als het moeilijk is. Politiek en internationale betrekkingen lijken vaak een spel van macht, maar uiteindelijk zijn het mensen die beslissen of ze wapens inzetten of handen uitsteken.

De geschiedenis leert dat vrede mogelijk is – telkens wanneer mensen het lef hebben boven haat uit te stijgen. Zuid-Afrika vond de kracht om apartheid te overwinnen. In Europa vonden ooit vijanden de weg naar samenwerking en vrede. Dat laat zien: verandering is mogelijk, maar vraagt moed en vasthoudendheid.

En toch, temidden van oorlog, uitsluiting en polarisatie, blijft hoop noodzakelijk. Hoop is niet naïef, maar een keuze om te geloven dat het anders kan. Hoop is een beginpunt voor verandering. Het is de overtuiging dat ieder mens ertoe doet, dat waardigheid en veiligheid niet voor enkelen, maar voor allen gelden.

Misschien begint het precies daar, op de momenten dat het leven stilvalt. In ziekte, in bezinning, in stilte. Want juist dan zien we scherper wat er werkelijk toe doet: gezondheid, vrede, verbondenheid, menselijkheid.

De weg vooruit ligt niet in cynisme, maar in kleine en grote daden van hoop. Van het weigeren anderen uit te sluiten, tot het steunen van rechtvaardige oplossingen wereldwijd. Een menselijker wereld begint met de vraag die jij stelde: waarom maken we het elkaar zo moeilijk? En het antwoord kan zijn: laten we het niet langer doen.

Want een betere wereld begint bij onszelf – en bij het simpele, maar krachtige besluit om elkaar een gelukkig leven toe te wensen.




Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Geen woorden voor dit verlies – maar ook geen ruimte voor haat

Afbeelding
 Allereerst willen wij onze diepste medeleven uitspreken aan de ouders, familie, vrienden en bekenden van Lisa. Een jong leven is op brute wijze beëindigd. Er zijn geen woorden die dit onrecht kunnen beschrijven. Het verdriet is niet te bevatten. Dat jonge vrouwen op straat niet veilig kunnen zijn, dat zij aangevallen, seksueel misbruikt en zelfs vermoord kunnen worden — dat is onaanvaardbaar. Iedere vrouw heeft het recht zich veilig te voelen, altijd en overal. Niet alle asielzoekers zijn criminelen De verdachte in deze zaak verbleef op een COA-locatie. Dat roept emoties op, maar we moeten oppassen voor de val van generalisatie. Eén dader mag nooit de maatstaf zijn voor een hele groep. Een voorbeeld: toen onlangs een Nederlandse vader zijn eigen kinderen om het leven bracht, concludeerden we terecht niet dat alle Nederlandse vaders kindermoordenaars zijn. Evenmin bestempelen we alle voetbalfans als criminelen omdat sommige hooligans zich misdragen. En toch gebeurt dit mechanism...
Meer lezen

Een moreel kompas voor politiek, bestuur en samenleving

Afbeelding
  1. Naar een rechtvaardige, empathische en duurzame samenleving   Stel je een jonge vrouw voor die door Den Haag fietst, langs de hofvijver en de gebouwen waar wetten en besluiten worden gemaakt. Het lijkt een alledaags beeld, maar in feite draagt het een diepere betekenis: vrijheid van beweging, veiligheid in de openbare ruimte, de vanzelfsprekendheid dat zij haar weg kan kiezen. Dit eenvoudige tafereel is tegelijk symbool voor wat ons land groot maakt – en voor wat er op het spel staat. Nederland is gebouwd op waarden die meer zijn dan politieke leuzen: menselijkheid, rechtvaardigheid, vrijheid, gelijkheid, broederschap en de rechtsstaat. Het zijn waarden die we niet mogen beschouwen als vanzelfsprekendheden, maar als opdrachten die telkens opnieuw moeten worden waargemaakt. Ze vormen het fundament van een samenleving waarin mensen niet tegenover elkaar staan, maar met elkaar. In dit essay legt Vital Moors uit hoe we samen een samenleving kunnen bouwen waarin verbin...
Meer lezen

Hegel en de rechtvaardige samenleving: vrijheid, erkenning en de staat

Afbeelding
Inleiding: de vraag naar rechtvaardigheid Sinds Plato en Aristoteles buigt de westerse filosofie zich over de vraag wat een rechtvaardige samenleving is. Voor Hegel, een van de invloedrijkste denkers van de 19e eeuw, was dit vraagstuk onlosmakelijk verbonden met vrijheid. Niet de abstracte vrijheid van het individu alleen, maar de vrijheid die zich realiseert in een gemeenschap van wetten, instituties en erkenning. Zijn Philosophy of Right (1821) is een poging om een filosofisch fundament te geven aan een samenleving waarin vrijheid en rechtvaardigheid samenvallen. Vrijheid voorbij individualisme Hegel zag vrijheid als het wezen van de mens, maar keerde zich tegen het simplistische idee dat vrijheid slechts betekent dat niemand zich met jou mag bemoeien (negatieve vrijheid). Werkelijke vrijheid is voor hem positieve vrijheid : de mogelijkheid om jezelf te ontplooien binnen een redelijke orde die je als de jouwe herkent. Dit sluit aan bij latere denkers als Isaiah Berlin, die het onder...
Meer lezen