Politieke implicaties van klimaatverandering en het “terug op aarde” komen

 

Bruno Latour – Waar kunnen we landen? (2018) & Facing Gaia (2017)

Politieke implicaties van klimaatverandering en het “terug op aarde” komen

Kernideeën:

Latour stelt dat de klimaatcrisis niet louter een ecologische of technologische uitdaging is, maar een fundamenteel politiek en existentieel vraagstuk:
we weten niet langer waar we zijn, met wie we samenleven, tot welke wereld we behoren, of welke autoriteit nog geloofwaardig is.

1. De wereld is geen gemeenschappelijk referentiepunt meer

  • Klimaatverandering maakt een einde aan het moderne wereldbeeld waarin de mens als soevereine heerser de natuur kon beheersen.

  • De opwarming van de aarde confronteert ons met de grens aan extractie, controle en expansie.

  • Het traditionele onderscheid tussen natuur, maatschappij en politiek valt uiteen: de natuur “komt terug” als politieke actor.

2. De “moderne versnelling” is doodgelopen

  • Latour beschrijft drie bewegingen:

    • De vlucht vooruit: hyperglobalisering en technocratie.

    • De terugval: nationalisme, gesloten grenzen, identiteitspolitiek.

    • De landing: zoeken naar manieren om “terug op aarde” te komen – in relatie met een gedeelde leefomgeving.

3. Politiek herdenken: het “aardeparlement”

  • In Facing Gaia pleit Latour voor een radicale verbreding van de politieke ruimte: niet alleen mensen, maar ook rivieren, bossen, oceanen, dieren en ecosystemen moeten politieke vertegenwoordiging krijgen.

  • Hij stelt een “politiek van terrestrials” voor: verbonden aan de aarde, lokaal én planetair, zonder nostalgie of ontkenning.

  • Ecologie wordt zo het centrum van de democratische vernieuwing.

4. Nieuwe grond onder de voeten

  • Latour stelt dat we politiek opnieuw moeten denken als een oefening in oriëntatie:

    • Waar kunnen we landen?

    • Wat is onze habitat?

    • Met wie moeten we voortaan rekening houden?

🌿 Ecologische politiek is geen niche, maar het nieuwe centrum van alle politiek. De aarde is niet het decor, maar de medespeler.


🔥 Naomi Klein – This Changes Everything: Capitalism vs. the Climate (2014)

De klimaatcrisis als breukpunt van het neoliberale kapitalisme

Kernideeën:

Klein betoogt dat de klimaatcrisis niet zomaar opgelost kan worden met groene technologie of emissiehandel. De crisis is geen “probleem binnen het systeem”, maar een gevolg van het systeem zelf: ongecontroleerd kapitalisme, gebaseerd op uitbuiting van mens en natuur.

1. Klimaat als systeemcrisis

  • Klimaatverandering is een symptoom van een extractieve economie die oneindige groei veronderstelt op een eindige planeet.

  • Het dominante economische model is onverenigbaar met ecologische grenzen.

  • “Marktoplossingen” zoals koolstofmarkten zijn ineffectief of zelfs contraproductief.

2. Ecologische rechtvaardigheid vereist systeemverandering

  • Klein pleit voor een “system change, not climate change”-benadering: democratische controle op energie, herverdeling van rijkdom, beëindiging van fossiele subsidies, en investeringen in publieke diensten.

  • Ecologische strijd moet gepaard gaan met sociale rechtvaardigheid: klimaatbeleid moet ook ongelijkheid, racisme, kolonialisme en armoede aanpakken.

3. Valse oplossingen en techno-optimisme

  • Oplossingen als geo-engineering, marktmechanismen of “groene kapitalisten” zijn afleidingsmanoeuvres.

  • De focus moet liggen op collectieve actie, grassroots-democratie en de dekolonisatie van klimaatbeleid.

4. Hoop uit verzet

  • Klein beschrijft “Blockadia”: een wereldwijde opstand van inheemse gemeenschappen, boeren, activisten, vrouwen, jongeren en arbeiders die opstaan tegen de fossiele industrie.

  • Zij ziet hierin de kiem van een andere wereld: gebaseerd op solidariteit, duurzaamheid en gemeenschapszin.

⚠️ De klimaatcrisis dwingt ons te kiezen: blijven we vasthouden aan een systeem dat ons vernietigt, of bouwen we een wereld waarin mens en natuur samen kunnen floreren?


✝️ Paus Franciscus – Laudato Si’ (2015)

Integrale ecologie: spiritualiteit, gerechtigheid en verantwoordelijkheid voor ons gemeenschappelijk huis

Kernideeën:

Laudato Si’ is een revolutionaire encycliek waarin paus Franciscus klimaatverandering, ecologische vernietiging en sociale ongelijkheid als één morele crisis beschouwt. Hij roept op tot ecologische bekering: een nieuw mensbeeld en nieuwe levensstijl die recht doet aan de aarde en de armen.

1. Alles is verbonden

  • Milieu, economie, armoede, cultuur en spiritualiteit vormen één geheel: een “integrale ecologie”.

  • Milieuschade raakt vooral de armen, de toekomstige generaties en niet-menselijke wezens.

  • “De roep van de aarde is ook de roep van de armen.”

2. Kritiek op consumptiecultuur en technocratie

  • Franciscus bekritiseert de logica van verspilling, winstmaximalisatie en individualisme.

  • Technologie zonder ethiek leidt tot overheersing van de natuur en onverschilligheid voor mensen.

  • We hebben een andere vooruitgangsdefinitie nodig: welzijn, zingeving, verbondenheid.

3. Verantwoordelijkheid en gemeenschappelijk huis

  • De aarde is ons gezamenlijke huis, toevertrouwd aan onze zorg, niet onze exploitatie.

  • Ecologische verantwoordelijkheid is een plicht jegens God, onze naasten en toekomstige generaties.

  • Franciscus roept op tot internationale samenwerking, hervorming van instituties en klimaatrechtvaardigheid.

4. Spirituele dimensie van ecologie

  • Franciscus herwaardeert nederigheid, dankbaarheid en verbondenheid als spirituele attitudes.

  • Hij nodigt uit tot contemplatie van de natuur, eenvoudige levensstijl en innerlijke vrede.

  • Religie is geen obstakel, maar een bron van moreel engagement en hoop.

Ecologie is een morele, sociale en spirituele kwestie: “Het klimaat is een gemeenschappelijk goed, van allen en voor allen.”


🔁 Gezamenlijke rode draad

ThemaLatourKleinPaus Franciscus
Politiek en machtNieuwe ecologische politiek, inclusief niet-menselijke actorenAntikapitalistisch, rechtvaardigheid als voorwaarde voor duurzaamheidMondiale verantwoordelijkheid, rechtvaardige instituties
Kritiek op huidige systeemOntworteld wereldbeeld, technocratieNeoliberaal kapitalisme als structurele oorzaakConsumptiecultuur, technocratische illusies
Alternatief mensbeeldTerrestrials: verbonden aan aarde, afhankelijkSolidaire, strijdende burgerZorgende mens als rentmeester
Moreel appèlNieuwe oriëntatie: waar kunnen we landen?Keerpunt: systeemverandering of rampIntegrale bekering: moreel, sociaal en spiritueel
Collectieve actieAarde als politieke actor, nieuwe vormen van burgerschapGrassroots-activisme, klimaatrechtvaardigheidDialoog, spiritualiteit en mondiale solidariteit

Laat me weten als je deze samenvatting wil laten integreren in een langer essay of in je campagne #MenselijkNederland. Ze lenen zich uitstekend voor een filosofisch-ecologisch manifest dat pleit voor een rechtvaardige samenleving binnen planetaire grenzen.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Geen woorden voor dit verlies – maar ook geen ruimte voor haat

Een moreel kompas voor politiek, bestuur en samenleving

Hegel en de rechtvaardige samenleving: vrijheid, erkenning en de staat