Politieke implicaties van klimaatverandering en het “terug op aarde” komen
Bruno Latour – Waar kunnen we landen? (2018) & Facing Gaia (2017)
Politieke implicaties van klimaatverandering en het “terug op aarde” komen
Kernideeën:
Latour stelt dat de klimaatcrisis niet louter een ecologische of technologische uitdaging is, maar een fundamenteel politiek en existentieel vraagstuk:
we weten niet langer waar we zijn, met wie we samenleven, tot welke wereld we behoren, of welke autoriteit nog geloofwaardig is.
1. De wereld is geen gemeenschappelijk referentiepunt meer
-
Klimaatverandering maakt een einde aan het moderne wereldbeeld waarin de mens als soevereine heerser de natuur kon beheersen.
-
De opwarming van de aarde confronteert ons met de grens aan extractie, controle en expansie.
-
Het traditionele onderscheid tussen natuur, maatschappij en politiek valt uiteen: de natuur “komt terug” als politieke actor.
2. De “moderne versnelling” is doodgelopen
-
Latour beschrijft drie bewegingen:
-
De vlucht vooruit: hyperglobalisering en technocratie.
-
De terugval: nationalisme, gesloten grenzen, identiteitspolitiek.
-
De landing: zoeken naar manieren om “terug op aarde” te komen – in relatie met een gedeelde leefomgeving.
-
3. Politiek herdenken: het “aardeparlement”
-
In Facing Gaia pleit Latour voor een radicale verbreding van de politieke ruimte: niet alleen mensen, maar ook rivieren, bossen, oceanen, dieren en ecosystemen moeten politieke vertegenwoordiging krijgen.
-
Hij stelt een “politiek van terrestrials” voor: verbonden aan de aarde, lokaal én planetair, zonder nostalgie of ontkenning.
-
Ecologie wordt zo het centrum van de democratische vernieuwing.
4. Nieuwe grond onder de voeten
-
Latour stelt dat we politiek opnieuw moeten denken als een oefening in oriëntatie:
-
Waar kunnen we landen?
-
Wat is onze habitat?
-
Met wie moeten we voortaan rekening houden?
-
🌿 Ecologische politiek is geen niche, maar het nieuwe centrum van alle politiek. De aarde is niet het decor, maar de medespeler.
🔥 Naomi Klein – This Changes Everything: Capitalism vs. the Climate (2014)
De klimaatcrisis als breukpunt van het neoliberale kapitalisme
Kernideeën:
Klein betoogt dat de klimaatcrisis niet zomaar opgelost kan worden met groene technologie of emissiehandel. De crisis is geen “probleem binnen het systeem”, maar een gevolg van het systeem zelf: ongecontroleerd kapitalisme, gebaseerd op uitbuiting van mens en natuur.
1. Klimaat als systeemcrisis
-
Klimaatverandering is een symptoom van een extractieve economie die oneindige groei veronderstelt op een eindige planeet.
-
Het dominante economische model is onverenigbaar met ecologische grenzen.
-
“Marktoplossingen” zoals koolstofmarkten zijn ineffectief of zelfs contraproductief.
2. Ecologische rechtvaardigheid vereist systeemverandering
-
Klein pleit voor een “system change, not climate change”-benadering: democratische controle op energie, herverdeling van rijkdom, beëindiging van fossiele subsidies, en investeringen in publieke diensten.
-
Ecologische strijd moet gepaard gaan met sociale rechtvaardigheid: klimaatbeleid moet ook ongelijkheid, racisme, kolonialisme en armoede aanpakken.
3. Valse oplossingen en techno-optimisme
-
Oplossingen als geo-engineering, marktmechanismen of “groene kapitalisten” zijn afleidingsmanoeuvres.
-
De focus moet liggen op collectieve actie, grassroots-democratie en de dekolonisatie van klimaatbeleid.
4. Hoop uit verzet
-
Klein beschrijft “Blockadia”: een wereldwijde opstand van inheemse gemeenschappen, boeren, activisten, vrouwen, jongeren en arbeiders die opstaan tegen de fossiele industrie.
-
Zij ziet hierin de kiem van een andere wereld: gebaseerd op solidariteit, duurzaamheid en gemeenschapszin.
⚠️ De klimaatcrisis dwingt ons te kiezen: blijven we vasthouden aan een systeem dat ons vernietigt, of bouwen we een wereld waarin mens en natuur samen kunnen floreren?
✝️ Paus Franciscus – Laudato Si’ (2015)
Integrale ecologie: spiritualiteit, gerechtigheid en verantwoordelijkheid voor ons gemeenschappelijk huis
Kernideeën:
Laudato Si’ is een revolutionaire encycliek waarin paus Franciscus klimaatverandering, ecologische vernietiging en sociale ongelijkheid als één morele crisis beschouwt. Hij roept op tot ecologische bekering: een nieuw mensbeeld en nieuwe levensstijl die recht doet aan de aarde en de armen.
1. Alles is verbonden
-
Milieu, economie, armoede, cultuur en spiritualiteit vormen één geheel: een “integrale ecologie”.
-
Milieuschade raakt vooral de armen, de toekomstige generaties en niet-menselijke wezens.
-
“De roep van de aarde is ook de roep van de armen.”
2. Kritiek op consumptiecultuur en technocratie
-
Franciscus bekritiseert de logica van verspilling, winstmaximalisatie en individualisme.
-
Technologie zonder ethiek leidt tot overheersing van de natuur en onverschilligheid voor mensen.
-
We hebben een andere vooruitgangsdefinitie nodig: welzijn, zingeving, verbondenheid.
3. Verantwoordelijkheid en gemeenschappelijk huis
-
De aarde is ons gezamenlijke huis, toevertrouwd aan onze zorg, niet onze exploitatie.
-
Ecologische verantwoordelijkheid is een plicht jegens God, onze naasten en toekomstige generaties.
-
Franciscus roept op tot internationale samenwerking, hervorming van instituties en klimaatrechtvaardigheid.
4. Spirituele dimensie van ecologie
-
Franciscus herwaardeert nederigheid, dankbaarheid en verbondenheid als spirituele attitudes.
-
Hij nodigt uit tot contemplatie van de natuur, eenvoudige levensstijl en innerlijke vrede.
-
Religie is geen obstakel, maar een bron van moreel engagement en hoop.
✨ Ecologie is een morele, sociale en spirituele kwestie: “Het klimaat is een gemeenschappelijk goed, van allen en voor allen.”
🔁 Gezamenlijke rode draad
Thema | Latour | Klein | Paus Franciscus |
---|---|---|---|
Politiek en macht | Nieuwe ecologische politiek, inclusief niet-menselijke actoren | Antikapitalistisch, rechtvaardigheid als voorwaarde voor duurzaamheid | Mondiale verantwoordelijkheid, rechtvaardige instituties |
Kritiek op huidige systeem | Ontworteld wereldbeeld, technocratie | Neoliberaal kapitalisme als structurele oorzaak | Consumptiecultuur, technocratische illusies |
Alternatief mensbeeld | Terrestrials: verbonden aan aarde, afhankelijk | Solidaire, strijdende burger | Zorgende mens als rentmeester |
Moreel appèl | Nieuwe oriëntatie: waar kunnen we landen? | Keerpunt: systeemverandering of ramp | Integrale bekering: moreel, sociaal en spiritueel |
Collectieve actie | Aarde als politieke actor, nieuwe vormen van burgerschap | Grassroots-activisme, klimaatrechtvaardigheid | Dialoog, spiritualiteit en mondiale solidariteit |
Laat me weten als je deze samenvatting wil laten integreren in een langer essay of in je campagne #MenselijkNederland. Ze lenen zich uitstekend voor een filosofisch-ecologisch manifest dat pleit voor een rechtvaardige samenleving binnen planetaire grenzen.
Reacties
Een reactie posten